Nowy członek rodziny

Mamy już jednego kota i nie planowaliśmy powiększenia ich liczby. Stalo się jednak inaczej. W nocy z piątku (19.10.2012) na sobotę (20.10.2012) babcia usłyszała jak jakiś samochód zatrzymuje się na drodze koło domu. Pomyślała sobie, że to sąsiedzi mogli wrócić z imprezy lub po prostu ktoś nawracał. W sobotę koło godz. 10 mama zauważyła coś szarego siedzącego w krzakach. Okazało się, że to mały kot. Mama powiedziała, że do końca życia nie zapomni jakie miał smutne i przerażone oczy.

Zrobiło jej się go szkoda i postanowiła go nakarmić. Przez następnych kilka dni szukaliśmy kogoś, kto by go przygarnął, ale nikt nie chciał. I tak oto tym sposobem kiciek został u nas. Nasz kot go nie lubi, bo ten mały to kocur. Musimy cały czas pilnować, aby nasz kot temu małemu krzywdy nie zrobił.

Jeśli chodzi o ich charakter to są one swoimi przeciwieństwami. Nasz kocurro jest z rodzaju: tylko mnie na ręce nie bierzcie, bo po twarzy podrapię, i nawet o tym nie myślcie, że na kolana przyjdę spać. Podziwiajcie mnie z daleka. Natomiast ten mały to straszna przylepa. Lubi jak się go nosi na rękach, a spać to chce tylko na kolanach. Na początku był małym słodkim koteczkiem i wszyscy wołali na niego Miluś. Teraz jak nabrał sił i się rozbrykał to jego ulubionym zajęciem jest gryzienie rąk, jak się mu na to nie pozwoli to się drze. Dlatego daliśmy mu maskotkę tygrysa do zabawy i gryzienia. Biega już po całym domu i nadaliśmy mu pseudonim Perszing. Bo teraz to mała rakieta jest. Ciężko było zrobić mu zdjęcie, bo cały czas jest w ruchu.
I jeszcze sweet focia z ostatniej chwili - piszę ten post, a kiciek śpi mi na kolanach. Obudził się jak mu robiłam zdjęcie.